...Bilmiyordum, geçenlerde Eskişehir’e annemi görmeye gittiğimde geldi teyzem, hamur işleri mi dersiniz, pasta-börek işleri mi ya da unlu mamuller mi, o konularda eli pek lezzetlidir, ben de en büyük yeğen olduğum için, bir bakıma da gözdesi sayılırım, bizim memleketin “spesiyal”lerinden olan haşhaşlı çöreği de yapıp taze taze getirmiş! Benim de söylemesi ayıp, en sevdiğim taamlardandır hamur işlerinin her çeşidi!

...Naci’yi aradım, amca oğullarından, yaşıtım, çocukluk arkadaşım, sigarayı püfür püfür tüttürüyordu hâlâ, dedim ki “Naci bırak artık, bak ben 10 yılı geçti bıraktım!” Onun çalımlı kaşları vardır, ne demekse, onlar bir tur çalımlandıktan sonra, büyük felsefi bir problemi çözmüş gibi konuştu, “yaa yaa haklısın!” dedi, bırakmadı tabii! Ameliyat geçirdi, konuştuk, o arada Naci’nin benden 3 ay büyük; teyzemin de adı Saadet, benden 2 ay küçük olduğundan söz ettik. Naci edebiyat öğretmenliğinden emekli, Halil Naci mahlasıyla halk şiirleri yazıyor. Yani “amcam şair, ben şair” denildiği gibi, “amcaoğlu şair, ben şair!”

...Annemler üç kardeş, canım Gül annem, kara gözlü dayım, genç dayım, 55 yaşında giden biricik Zeki dayım, Saadet teyzemle de çocukluğumuz birlikte geçti, arkadaşız........

© Birgün