Kao što je nacifikacija Nemačke uoči Drugog svetskog rata bila internacionalni proizvod, tako je i današnji neonacizam ideološki model koji je za vreme Hladnog rata temeljno razrađivan u ezoterijskim kuloarima Kolektivnog zapada. Čitav ovaj projekat odvijao se u najstrožoj tajnosti i pod prismotrom američke obaveštajne zajednice koja je na ovaj način nastojala da ojača svoje pozicije u Evropi.

***

Ruski filozof Aleksandar Dugin u izuzetnoj studiji Konspirologija nudi zanimljivu, alternativnu verziju događaja koji su prethodili nemačkom napadu na SSSR, 22. juna 1941. godine. Prema Duginovoj teoriji, unutar Trećeg rajha postojale su dve međusobno suprostavljene geopolitičke i ezoterijske strukture koje su se borile za prevlast. Jedna struktura bila je vezana za atlantske centre uticaja (međunarodno bankarsko bratstvo), dok je druga – evroazijska struktura unutar Rajha – bila vezana za slične strukture u Sovjetskom Savezu i zastupala stanovište po kojem je „mirna slika Evrope” moguća jedino ukoliko se uspostavi „kontinentalni savez” sa Sovjetskim Savezom. Pakt Molotov-Ribentrop iz 1939. godine predstavljao je svojevrsni trijumf jedne takve geopolitičke orijentacije koju su, prema Duginu, veštim manevrima „agenti atlantizma” srušili u junu 1941. godine. Tada je ezoterijskom terminologijom rečeno „Nebiće odnelo pobedu nad Bićem”.

Knjiga Leonida Grigorijeviča Ivašova pod naslovom Izokrenuti svet. Tajne prošlosti – zagonetka budućnosti (objavljena u Rusiji, 2016) ne samo da potvrđuje Duginovo konspirološko viđenje predistorije Drugog svetskog rata, nego ide i korak dalje u razjašnjenju jedne misterije. Pozivajući se na deklasifikovanu arhivu KGB-a i Ministarstva odbrane, general Ivašov ukazuje na postojanje plana grupe nemačkih generala da još 1938. godine, uoči čehoslovačke krize, svrgnu Hitlera, uz napomenu da je Minhenski sporazum, pre svega bio posledica „neočekivanog” povlačenja Britanaca i Francuza. Za Ivašova nema dileme da je i „pad Francuske” za svega tri nedelje pojačao stvaranje mita o Hitlerovoj nepobedivosti i bio psihološki važan deo priprema za buduća ratna dejstva. Ali svi ovi događaji bili su u osnovi emanacija jedne šire igre koju su u pozadini kreirala uticajna tajna društva sa svojim skrivenim simbolima, mističnim ritualima i ezoterijskim ciljevima. Njihova okultna šifra je bila nasleđe predaka, što je ujedno i naziv instituta čije je aktivnosti potpomagao čuveni nemački geopolitičar Karl Haushofer.

U okviru ovog instituta postojala je masonska nacistička loža koja se posebno zanimala za razradu mističnih istraživanja koja su se odvijala u jednom zatvorenom krugu naučnika. U središtu svih ekspedicija nalazio se Tibet čiji su drevni manuskripti razjašnjavali, između ostalog, i tajnu istoriju čovečanstva. Deluje gotovo neverovatno, ali sredinom 1920-ih godina na Tibetu je boravio Jakov Bljumkin, jedan od najpouzdanijih sledbenika Lava Trockog. On je za vreme boravka na Tibetu, po svemu sudeći, stekao uvid u neke od najvećih svetskih misterija, posebno onih koje se odnose na tajna i do tada nepoznata oružja i tehnologiju njihove izrade. Svoja saznanja je, pre nego što je ubijen u Sovjetskom Savezu 1929. godine, preneo lično Trockom, ali i čelnicima nemačke vojne službe koji su njegove uvide dalje razrađivali.

Interesantno je da Staljin o Bljumkinovim akcijama na Tibetu ništa nije znao. Mada nema pouzdanih pokazatelja, nema sumnje da je Hitlerovo okruženje bilo opsednuto tajnama Tibeta, ali i Antarktika, o čemu svedoče brojne ekspedicije iz 1930-ih godina. Uostalom, pojava neidentifikovanih letećih objekata (NLO) povezuje se sa aktivnostima nacističkih ezoterijskih društava. Leteći tanjiri, prema ovoj hipotezi, nastali su u tajnim laboratorijama „nacističke okultne nauke” koja, iako poražena u Drugom svetskom ratu, nastoji da uspostavi „svetski poredak Četvrtog rajha”, primenom metoda „alternativne tehnologije”. Reč je o posebnim magijskim sredstvima, razrađenim u tajnim laboratorijama Rajha i posle poraza Nemačke u Drugom svetskom ratu. Zanimljivo je da su prvi leteći tanjiri uočeni od strane engleskih pilota 1944. godine, kao i da od tada interesovanje za njih ne prestaje.

Ipak, najspektakularniji deo knjige Izokrenuti svet odnosi se na sudbinu Hitlera i njegove saputnice Eve Braun, za koje je (na osnovu detaljnih forenzičkih izveštaja i svedočenja najbliže pratnje) pouzdano utvrđeno da su pobegli nekoliko nedelja pre pada Berlina u maju 1945. godine. Sovjetska obaveštajna služba došla je do sasvim pouzdanih podataka da je Hitler specijalnom podmornicom evakuisan u „Novi Švabenlend”, tajnu nacističku bazu koja je građena na Antarktiku pre i za vreme Drugog svetskog rata. Ivašov u knjizi opisuje i neuspešan pohod Rusa 1945. godine i Amerikanaca 1947. godine koji su, u pokušaju da osvoje ovu bazu, bili suočeni sa napadima iz do tada potpuno nepoznatog oružja i bili primorani da se povuku.

Posle završetka Drugog svetskog rata stvorena je teritorijalna „pat pozicija” na Starom kontinentu koja je nametnula preosmišljavanje........

© Нови Стандард