Məni də "komisovat" etmək istəyirdilər. Böyük bir əzmkarlıqla hərbi komissarın kabinetinə girdim və heç bir halda bu qərarla razılaşmayacağımı bildirdim. Beləcə, məsuliyyətdən çəkinib məni orduya apardılar (Təfərrüatlar bu yazının mövzusu deyil).

Biləcəri çağırış məntəqəsində son yoxlamalardan keçdikdən sonra başa düşdüm ki, ordu da fabrik kimi bir yerdir, çeşidçilər zay məhsulları konveyerdən kənara atır və son məhsulun daha keyfiyyətli olması üçün çalışırlar. Amma əzmkarlığım boşa getmədi. Əsl həyat məktəbim də elə o gündən - israrla orduya getmək istəyimdən başladı: 1986-cı ilin soyuq noyabrından...

Əlbəttə, o vaxtkı Sovet ordusu tamam fərqliydi. Yorğun-arğın, millətlərarası konfliktlərin pik nöqtəyə çatdığı, hətta milli mentalitetlərin ciddi şəkildə toqquşub özünü büruzə verməsi baxımından unikal bir məkan idi. Lakin bütün bunlara baxmayaraq, öz standartları, işlək qanunları, hətta yazılmamış qaydaları vardı. Belə ki, sovet ordusunda xidmət etməyən oğlanlara qızlar da........

© Qaynar