Acteur, auteur, docent en theatermaker

Laten we het even over cijfers hebben. Van die heerlijke, harde, niet-te-discussiëren cijfers. Zoals het feit dat bijna 55% van de Marokkaans-Nederlandse mannen tussen de 18 en 24 jaar in Rotterdam ooit met de politie in aanraking is geweest. Dat is een lekker begin, toch? Meteen de zaal wakker schudden. Zie je al die mensen knikken? ‘Ja, ja, zie je wel,’ denken ze, ‘dat wisten we allang! Die gasten hangen de hele dag op scooters, natuurlijk komen ze met de politie in aanraking!’

Maar wacht even. We hebben het hier over verdachten, niet veroordeelden. Wat betekent dat? Dat het merendeel van die jongens door de politie is vastgepakt, misschien even op het bureau heeft gezeten, om vervolgens – met een klap op de schouder – weer naar huis gestuurd te worden. En weet je wat daar zo lekker aan is? Het maakt helemaal niet uit of ze iets gedaan hebben! Ze zijn al verdacht en dat is goed genoeg. Bingo! Want eenmaal verdacht, altijd verdacht, toch?

En wat zit erachter, vraag je? Ja hoor, etnisch profileren. Moet ik het nog uitleggen? Kom op, we kennen het riedeltje inmiddels wel. De politie ziet een jongen met een beetje getinte huid op een scooter, en hop, de bekeuring is al geschreven voordat hij z’n helm afheeft. En dan vragen ze je heel serieus: ‘Heb je iets te verbergen?’ Ja, z’n vertrouwen in de rechtstaat, dat heeft hij allang........

© Joop