Papa’nın Türkiye Ziyareti/

“Eniştem Beni Niye Öptü”!

Tek tanrılı dinler başta olmak üzere bütün dinler aslında haksızlığa, eşitsizliğe, baskı ve zulme karşı sosyal barışı/güvenceyi sağlamak savıyla ortaya çıkmıştır. Dönemsel koşulların yol açtığı ya da açabileceği olumsuzlukları önlemek, daha insanca bir yaşam kurabilmekti amaç. Ne zamanki bütün toplumsal değerlerde olduğu/olabileceği gibi “din” in de yönetenlerin hükümranlığına hizmet etmeye zorlanması bir çıkar kurumunun oluşmasına yol açtı.

Tarihte değişik dönemlerde “büyük din savaşları” diye bize sunulan aslında iktidar olma/yönetme/hükümranlık ve sömürü ağını genişletme çabasından başka bir şey değildi. Ekonomik-sosyal-kültürel-sınıfsal çelişkiler arttıkça kimi değerlerde olduğu gibi dinsel inanış ve değerler de “metalaşmaya” evrildi/evriltildi. Artık “din”, yönetenlerden bağımsız kendi kulvarında doğal akışına bırakılamazdı(!). Böylece “din” in araçsallaştırılması hızlandırıldı. Mazlumların sığındığı bir büyük çatı/kurum olmaktan çıkarılıp egemenlerin saltanatını sürdürme ve sömürü aygıtına dönüştürüldü.

Bugün hemen bütün dinlerin/inanışların suistimal edildiği/ sömürüldüğü azgınlıkla karşı karşıyayız. Bu gerçeklikten hareketle dinsel merkezlerin, ilgili siyasi merkez ya da mekanizmaların aracı ve stratejik görevlisi olduğu daha net görülecektir. Araçsallaştırılan hangi dinsel inanış olursa olsun mutlaka “muktedirlere” ya da güç devşirip “muktedir” olmak isteyen çıkarcılara hizmet aygıtına dönüşür/dönüştürülür! Özellikle tek tanrılı büyük dinlerde bu sömürü günümüzde emperyalizmin en büyük argümanı biçiminde yansımakta. Günümüz sömürü ağının merkezi Batı/ABD olduğuna göre Ekümenikliği de bu düzlemde ele almak gerekir. Son tümceden hareketle ülke ve dünya barışından söz eden kimi abdestsizlerin ardına takılan sözüm ona demokratlara/özgürlükçülere bir........

© Karadeniz'de sonnokta