Geçtiğimiz günlerde NATO Parlamenterler Asamblesi’ne (NATO-PA) sunulan ve CHP Eskişehir Milletvekili Utku Çakırözer’in imzasını taşıyan “İran tehdidi” raporu kamuoyunda geniş yankı uyandırdı ve çok tepki topladı. Tepkiler haklıydı çünkü öyle uçuk bir rapordu ki bizzat CIA tarafından kaleme alınmış olsa herhalde bazı açılardan daha ayakları yere basan bir metin ortaya çıkabilirdi. Milli İstihbarat Akademisi’nin Ağustos’ta yayımladığı İsrail raporunu andırıyordu yani. Kalemi bizzat sahiplerine verseler, emin olun onlar daha temkinli olurlar.

Ertesi gün rapor gündemi meclis sıralarına da taşındı. “Nasıl taşındı? Meclis’te bu rapora itiraz edecek babayiğit var mı?” diyeceksiniz. Haklısınız, yok. Ama bu, “tencere dibin kara, seninki benden kara” türü bilindik atışmaların da yapılmayacağı anlamına gelmiyor. Sonuçta birbirlerine “Tamam ben NATO’cuyum da sen neci oluyorsun?” diye soruyor ve beraberce konuyu kapatıveriyorlar.

Zaten düzen partileri çoğunlukla kendilerine yönelen suçlama ya da eleştirilerle değil, diğer partilere yöneltecekleri suçlama ve eleştirilerle ilgilenirler. Böylece bir nebze bastırabilirler birbirlerinin seslerini. Olay da bu zaten. Herkesin boğazına kadar pisliğe battığı bir mecliste her durumda söyleyecek bir sözü olmanın yegane formülü bu! Hiçbir esaslı konu esastan görüşülmüyor. Hiçbir önemli siyasi ve ideolojik ayrım noktasından söz edilmiyor. Hele söz konusu NATO gibi düzen siyasetini tümüyle birleştiren bir konu olduğunda gerçek bir yankı odasına dönüşüyor TBMM.

Meclisteki piyes hikaye yani, kamuoyu baskısı sonuç verdi anlayacağınız. Skandal raporun altında imzası bulunan Çakırözer kendisine ve partisine yönelen eleştirilerden ve raporun sorumluluğundan sıyrılmak için yayımladığı açıklamada kısaca “beni ve partimi bağlamaz” ama “hepimizi ve bütün heyetimizi bağlıyor” dedi.

Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu.

Dahil olduğu heyetin resmi görüşlerini yansıtan ve kendi kaleme aldığı bir........

© soL