Bir yıl daha bitiyor…
Takvimden kopan her yaprak aslında bir şeyler götürmüyor; tam tersine bir şeyler bırakıyor bize.
Ve biliyorum…
Bu yıl herkes, kendi içinde sessiz bir yere dokundu.
Kırılan yerleri oldu, kimsenin görmediği mücadeleleri, kimseye anlatamadığı yalnızlıkları…

Şimdi yeni yılın eşiğinde dururken fark ediyorum:
Hepimiz, görünmez bir şekilde birbirimize benziyoruz.
Kırılmışlığımızda, umutlarımızda, söyleyemediklerimizde.

Bu yıl belki bir arkadaşını kaybettin…
Belki bir sevdiğin uzaklaştı…
Belki çok güvendiğin bir söz yarım kaldı…
Belki bir sabah uyandığında “Ben artık eskisi gibi değilim” dedin.
Haklısın.
Hiçbirimiz eskisi gibi değiliz.

Ama işte tam da bu yüzden yeni yılın kapısı,........

© Kıbrıs Postası