İzmir’de belediye hizmetlerini etkileyen büyük grevin ardından şimdi de kamu işçilerinin eylem hazırlıklarıyla grevler üzerine konuşmaya başladık.

Tam da bu tartışmalar sürerken yayınlanan Uluslararası Grev Raporu*, bu gündemi yerelden küresele taşıdı. Kimi bağımsız, kimisi üniversiteler ve sendikalarla bağlantılı araştırma grupları tarafından hazırlanan bu rapor, grevleri sayısal verilerle ele alıyor. Bulgular, grevin işçiler açısından yalnızca ekonomik değil, aynı zamanda siyasal sonuçları olan etkili bir mücadele aracı olduğunu gösteriyor.

Uluslararası Grev Raporu, ABD, Arjantin, Belçika, Birleşik Krallık, Brezilya, Çin, Güney Afrika Cumhuriyeti, İtalya, Şili, Türkiye ve Uruguay’dan toplanan verilerle hazırlandı. Bu 11 ülke, dünya nüfusunun üçte birini ve küresel gayrisafi yurtiçi hasılanın (GSYİH) yarısından fazlasını temsil ediyor. Rapor, her ülkeden birer işçiyle yapılan röportajlara yer veriyor; böylece grevleri doğrudan işçilerin ağzından dinleme imkânı sunuyor.

Grevler, üç temel ölçüte göre değerlendiriliyor: grev sayısı, greve katılan işçi sayısı ve kaybedilen iş günü. 2023 yılı boyunca bu ülkelerde toplam 9.853 grev gerçekleşti. 4,5 milyon işçi greve çıktı. Grevler toplamda 37 milyon iş günü sürdü. Grev sıklığı ve ortalama süre bakımından İngiltere ilk sırada yer alıyor. En yüksek işçi katılımı ise Uruguay’da görülüyor.

Grevlerin p’i beş ana sektörde yoğunlaştı: eğitim, sağlık, ulaşım, kamu hizmetleri ve imalat. Grevlerin �’i sendikalar tarafından örgütlendi. Bu oran, sendikaların hâlâ işçi sınıfının sözcüsü olduğunu gösterirken; aynı zamanda sendikasız işçilerin de grevi bir mücadele aracı olarak benimsediğini ortaya koyuyor.

Grevin bilimi

Veri toplamak kolay olmamış. Bazı ülkelerde yalnızca yasal grevler kayda geçerken, bazılarında hiçbir istatistik tutulmuyor. Brezilya’da resmi veri bulunmuyor. Çin’de hükümet, ülkede hiç grev yapılmadığını öne sürüyor. Şili’de Çalışma Bakanlığı detaylı veriler sunarken, ABD’de, grev istatistikleri Reagan........

© İlke TV