Hani yaz geldi mi, İzmir’in o yapış yapış sıcağı bastırdı mı insan şöyle serin bir su arar ya? “Ah bir havuz olsa da atlasak” der ya?

İzmir’in kaderi midir nedir, bugünlerde sağımız solumuz “havuz” oldu ama içine giren ferahlamıyor, içine giren yanıyor!

Geçtiğimiz günlerde AK Partili Gençlik ve Spor Bakanı, müjdeyi verdi: “İzmir’e en büyük, en modern havuzu yapacağız”!

“Susuz” İzmir’e “havuz” müjdesini mi yazmalı yoksa belediye işçilerinin “havuz faşizmine kurban” olmalarını mı?

Vallahi güler misiniz, ağlar mısınız?

Sayın Bakan, siz hiç zahmet etmesin!

O işi bizim Büyükşehir Belediyesi sizden çok önce halletti. İzmir’in göbeğine, belediyenin tam ortasına öyle bir “havuz” kurdular ki; olimpik havuz halt etmiş yanında!

Ama bu havuzda su yok, bu havuzda kulaç atılmıyor. Bu havuzda umutlar boğuluyor, bu havuzda insan onuru eritiliyor.

İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin koridorlarında aylardır aynı cümle yankılanıyor:

“Beni havuza yolladılar” ve “ya beni de havuza yolarlarsa?”

Bir insanın emeği, onuru, yılların birikimi böyle mi değerlendirilir, bu nasıl “sosyal demokratlık” ve hatta “insanlık”?

Yerel medya aynı başlıkları atıyor: “Büyükşehir’de Havuz Krizi Büyüyor: Çalışanlar Belirsizlikte”

Bir başka haber: “Bir Gecede Görev Yeri Değişti: İşçiler Tepkili”

Bir işçinin sözleri kameraya sığmayacak kadar ağır: “Bizim suçumuz ne? Kimse açıklamıyor. Sadece ismimi listede gördüm.”

Bu mudur yönetim, bu mudur liyakat?

Sendikalar açıklama yapıyor: “Süreç hassas, görüşmeler sürüyor.”

Ama sokakta bir işçinin sözleri gerçeği haykırıyor: “Bize sakin olun diyorlar, ama sofraya koyacak yemeğin hesabı sakinliği kaldırmıyor.”

İşte gerçek bu.

Masada nezaket cümleleri var; sahada alın teriyle savaşan insanların feryadı.

Sayın Başkan çıkıp diyor ki: “Hiç kimse........

© Haber Ege