Bu gün annemin vefâtının üçüncü sene-i devriyesi, aynı zamanda da öğretmenler günü...
Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri’nin “İnsanın en birinci üstadı ve tesirli muallimi, onun validesidir.” sözünde olduğu gibi, insanın karakterine ilk şekli veren, gönlüne merhameti, sabrı ve doğruluğu ilk nakşeden annedir. Rahmetli annem de bizleri yetiştirirken yalnızca bir evladın değil, aynı zamanda bir insanın, bir geleceğin nasıl inşa edileceğini öğreten gerçek bir muallim gibi davrandı. Onun şefkatiyle yoğrulmuş nasihatleri, hayatın zorluklarında yolumuzu aydınlatan sessiz bir rehber oldu. Bu nedenle bu gün annemi anlatmak istedim.
Annem ilkokula dahi gitmemiş ancak buna rağmen kendi çaba ve merakı sayesinde çok şey öğrenmiş, çok şey bilen bilge bir kadındı. En basitinden, çocuk eğitimi konusunda Şimdiki bir çok bilim ve ilim ehlinin ortaya koyduğu “anne rolü” veya “çocuk eğitimi” gibi konyuları hiçbir eğitim almadan yıllar önce bizlere bi hakkın uygulamış ve tabiri caiz ise bizleri mükemmel bir edep ile yetiştirmişti. Bir isafirliğe gidildiğinde nasıl davranmamız gerektiğinden tutun, misafir ağırlarken nasıl davtranmamız gerektiğine kadar en ince detaylarda bizleri uyarır, sevecen ve tatlı bir eda ile bizleri bilgilendiridi. Ben annemin bana ve kardeşlerime deyim yerindeyse “bir fiske dahi “vurduğunu görmedim ve yaşamadım. Aynı zamanda bizlere sert veya kötü bir söz söylediğini duymadım . Sadece biz çocuklarına karşı değil, çevresindeki herkese karşı da böyle bir durum ve davranış içerisinde olmuştur. Bu nedenledir ki annem, gittiği her yerde kısa bir süre zarfında çevre edinir, sevilir ve arkadaşları arasında sayılan ve hatırı olan bir kişi haline........

© Gazete İpekyol