Bazen biri bana, “Ben yüzmeyi öğrenmek için çok geç kaldım,” dediğinde hafifçe gülümserim. Çünkü o cümlenin arkasındaki korkuyu, çekingenliği, denemekten vazgeçme isteğini çok iyi tanırım. Ama aynı anda içimde bir şey kıpırdar: ‘Bir kişi daha kendini aşmak üzere...’

Yetişkinlerle çalışmayı belki de en çok bu yüzden seviyorum. Onlar suya sadece ayaklarını sokmuyorlar; yılların getirdiği alışkanlıklarını, korkularını, ertelemelerini de beraberlerinde getiriyorlar. Sadece suya değil, kendilerine dokunuyorlar aslında.
Ve ben buna tanıklık ediyorum... Bu tanıklık, yaptığım işi bir meslek olmaktan çıkarıp bir anlam hâline getiriyor.

Her başlangıçta aynı cümleleri duyarım: “Bata çıka olacak herhalde...” “Bilmiyorum yapabilir miyim...”
“Ben........

© Samsun Gazete Arena