Çirkinleşen Dünyamızda Bir Direniş Biçimi

Karlı bir Kanada gününde, penceremin ardında ağır ağır yağan karı seyrederken televizyonda açık duran YouTube kanalında “Vapurda Çay Simit Sohbet” programına denk geldim. Ben doğanın güzelliğini düşünürken konuşmacı Kemal Sayar’ın sözleri birden kulaklarımda yankılandı. Bu da mı tevafuk dedim.

“Ben insanda güzellik ararım. Yanına gittiğinizde, iki çift laf ettiğinizde oradan tazelenmiş, ümitle dolmuş, gönenmiş, ruhunuz genişlemiş olarak ayrılıyor musunuz? O sohbet sizi ısıtıyor mu? Sizi başka bir yere taşıyor mu? Bulunduğunuz hâlden daha ileri bir hâle sizi kanatlandırabiliyor mu ona bakmak lâzım. O da ancak güzellikle mümkün. Muhatabımız güzel olduğu gibi biz de ondaki güzelliği görebilecek kadar güzel olmalıyız. Onun güzel olması yetmez, bizim de güzeli görebilecek ehliyette, kabiliyette olmamız lâzım. Güzeli bulduğumuz yerde baş tacı etmeliyiz. İnsan ilişkilerinde, tabiatta, şehirleşmede, edebimizde, terbiyemizde her zaman güzelin avcıları olmalıyız.”

Ne güzel bir söz ve ne kadar doğru “Güzeli görebilmek bir ehliyettir.”

Bir insanın yanından ayrıldığınızda ruhunuz genişliyorsa, sizde bir ferahlık kalıyorsa, o anın içinde güzellik vardır. Ve o güzellik sadece karşınızdan size gelen bir ışık değildir; sizde onu görebilecek bir pencere açılmıştır.

Elimde kahvem, yeniden penceredeki kar yağışına dönüyorum. Düşünüyorum. Hayatı güzelleştiren şeyler gerçekten dışarıda mı başlar, yoksa içimizde mi?

İnsanların yanına gidip iki çift laf ettiğinizde,........

© Nokta Haber Yorum