Bazı saldırılar vardır; anlık değildir.

Bazı küfürler vardır; ağızdan değil, zihniyetten çıkar.

Leyla Zana’ya tribünlerden yönelen küfürler de tam olarak böyledir.

Bu, bir kişiye yönelmiş bir öfke patlaması değil; bir halkın hafızasına, mücadelesine ve barış ihtimaline yönelmiş bilinçli bir saldırıdır.

Çünkü bugün Türkiye’de barış ihtimali yeniden konuşulurken, Kürt meselesinde temkinli ama anlamlı adımlar atılmaya çalışılırken, birileri bu iklimi zehirlemek ister.

Leyla Zana’ya edilen küfür, bu yüzden bir tribün taşkınlığı değildir. Bu, Türkiye’de Kürt meselesinin en karanlık reflekslerinden birinin, yeniden ve bilinçli biçimde sahneye sürülmesidir.

Bu ülkede Kürtleri aşağılamanın dili çoğu zaman doğrudan siyasetle kurulmadı.

O dil, kadın bedeni üzerinden kuruldu.

Çünkü tarih bize şunu defalarca gösterdi: Bir halkı incitmek istiyorsanız, onun kadınlarını hedef alırsınız.

Bu, kolonyal zihnin evrensel refleksidir.

Cezayir’de böyleydi.

Filistin’de böyleydi.

Türkiye’de de hep böyle oldu.

Leyla Zana tam da bu nedenle hedef seçilmiştir.

Çünkü o yalnızca bir siyasetçi değildir; bir hafızadır, bir sürekliliktir, bir bedel zinciridir.

Ben Leyla Zana’yı ilk kez, onun bir gün bu ülkenin en ağır bedellerini ödeyen kadınlarından biri olacağını bilmeden........

© Milat