Meyve ve sebzede daima gündemde olan konu; tarla (çiftçinin sattığı fiyat) ile manav (tüketicinin satın aldığı fiyat) arasındaki fiyat farkıdır. Bu fark pazarlama marjı olarak adlandırılmakta ve “bir aracının bir ürünü satın almak için üreticiye ödediği fiyat ile müşterilerden ürünü yeniden satmak için talep ettiği fiyat arasındaki fark” olarak tanımlamaktadır. Bu farkın yüksek olması kronik bir tartışma konusudur.

Bu farktan kim yararlanmaktadır?

Ülkemizde 28 milyon ton kadar meyve ve 33.57 milyon ton kadarda sebze üretilmektedir (TUİK 20024 Verileri). Toplamda bakıldığında yaş meyve-sebzede yeterliliğimiz oldukça yüksektir. Sebzelerde yeterliliğimiz 1 kadardır. Meyvelerde de benzer bir durum vardır. Ancak ürün bazında yeterlilikler düşük, orta veya yüksek olabilmektedir. Örnek olarak bazı ürünlerin yıllık üretim ve yeterlilikleri şu şekildedir: Domates üretimi 14 milyon ton kadar olup yeterlilik 7 kadardır. Muz üretimi 900 bin ton kadar olup yeterlilik � kadardır. İncir üretimi 375 bin ton kadar olup yeterlilik 32 kadardır.

Bu kadar çok incir üretilmesine rağmen kilogramı 400-500 TL’ye kuru üzüm satılmasında bir gariplik yok mudur? Geleneksel üretim öğretisine göre hala yeterlilikleri yüksek olan ürünlerde kalitesi düşük üretimi artırmaya gayret etmenin ne anlamı var mıdır?

Bu soruların cevabı üretim kadar pazarlama ile de ilişkilidir.

Fiyat farkı neden var?

Bol........

© Milat