Almanya’dan memleketlerini görmek için gelmişlerdi.

Kasım ayının ortasında dört kişilik bir aile; anne, baba ve iki küçük çocuk…

Masal üç yaşındaydı, Kadir Muhammed ise henüz altı.

Birkaç gün İstanbul’u gezip döneceklerdi. Hayatlarının en güzel hatıralarından biri olacaktı bu yolculuk.

Fakat memleket hasretiyle başlayan bu ziyaret, birkaç gün içinde bir aileyi dünyadan silen bir faciaya dönüştü.

9 Kasım’da İstanbul’a indiler.

12 Kasım sabahı önce mide bulantısı ve kusma şikâyeti başladı.

Kendi imkânlarıyla hastaneye gittiler. Bir çocuk kan kusuyordu; anne ve diğer çocuk sürekli kusuyordu.

Fakat doktorlar aileyi taburcu etti. Bu cümlenin ağırlığı, bir ömrün ağırlığıdır: Taburcu edildiler.

Seyyar midyeci, kokoreççi, lokumcu gözaltına alındı; basın onların eski sabıka kayıtlarıyla meşgul oldu. Peki, bu aileyi yatırmadan otele geri gönderen hastaneler? Muayeneyi yapan hekimler? O gece tetkik yapmadan “gıda zehirlenmesi olabilir, geçer” diyenler?

13 Kasım gecesi aile ikinci kez fenalaştı. Bu kez ambulansla hastaneye kaldırıldılar. Ama artık çok geçti. 14 Kasım’da iki yavrumuz, Masal ve Kadir Muhammed hayatını kaybetti. 15 Kasım’da anne Çiğdem Böcek, 17 Kasım’da da baba Servet Böcek, entübe edildiği........

© Milat