Hayatın büyük sahnesinde perdenin açılmasıyla kapanması arasındaki o kısa aralıkta, hepimizin payına düşen roller vardır. Ancak bazıları için bu rol, sadece bir figüranlık, bir ‘dekor kuruculuk’tan ibaret kalır. Tam da bu yüzden, “Ateşinde biz yandık, külünde başkaları ısındı” cümlesi, sadece bir söz değil, küresel kapitalizmin ve insan ilişkilerinin en keskin fotoğrafıdır.

Biz, geceyi gündüze katıp bir fikrin ilk tohumunu atanlarız. O tohumu kâr-zarar hesabı yapmadan, uykudan ve sosyal hayattan çalarak sulayanlarız. Bir projeyi, bir şirketi, bir sanat eserini veya bir toplumsal hareketi sıfırdan var etmenin o yakıcı, o tutkulu sancısını çekeriz. Gecenin dördünde gelen ilhamla klavyenin başına otururuz, kapı kapı dolaşıp inandırıcılığımızı ispatlamaya çalışırız. Ellerimiz yanar, sırtımız terler, sermayemiz erir. Sonra, o ateş nihayet yükselmeye başladığında, o duman gökyüzüne karıştığında... bir bakarsınız, etrafınız kalabalıklaşmıştır.........

© Milat