Uzun bir aradan sonra babamla beklenen olağan buluşmayı hanesinde yaptık. Babamla zaman zaman bir araya gelip hasbihâl ediyoruz. Hem ona hem bana iyi geliyor bu buluşma.

Babamın babası, İbiş dedem (İbrahim) Kafkas Cephesi’ne katılmış, yedi yıl sonra dönebilmiş. Seferberlik ilan edildiğinde nenemle yeni evlenmişler. Hatta rahmetli nenemin gelin indiği gün seferberlik ilanı yapılmış. Rahmetli nenem anlatıp dururdu.

Dedem için Tokat’ta meşhur olan onbeşlilerden diyebilirim. Esir düşmüşler. Cepheden döndükten sonra da çok yaşamamış, genç yaşta vefat etmiş. Emine nenem altı çocukla kalmış. Arazi var ama onu işleyecek yetişkin kimse yok. Irgat tutup tarlalarını ekip biçmişler. Nenemin yiğit bir kadın olduğunu biliyorum. Babamlar böyle bir aile ortamında kerpiç bir evde büyümüşler.

Babam, 1940’lı yılların ortalarında, o zamanlar Artova’ya bağlı büyük bir köy olan Sulusaray’da ilkokula başlamış. Dönemine göre iyi muallimlerden (babam hâlâ muallimi kullanıyor) eğitim almış. O yılları anlattığı zaman heyecanlanıyor, sınıf arkadaşlarından bazılarının delikanlı olduğunu, okula geç başladıklarını söylüyor.

Ahşap bir ilkokul binasında okula başlayan babamın el yazısı çok iyi. El yazısı ile yazdığı mektupları da biliyorum. O döneme ait disiplinden de bahsetmeden geçmiyor. Gerçi öğretmenlerinin zaman zaman şiddet uyguladığını da unutmuyor. Yaşları büyük sınıf arkadaşlarının öğretmenlerine karşı koyduğunu da gülerek anlatıyor. Onun için geçmişi anlatmak çok keyifli. Gurbette karıştığı kavgaları, yedikleri dayağı bile güle güle anlatıyor. Sanırım kendisiyle barışık ve pozitif olmak dedikleri böyle bir şey olsa gerek. Her hatırayı, acı tatlı fark etmeden gülerek anlatmak. Anlatırken de hem kendisi keyif alıyor hem de dinleyenler.

Babam hayatına Sulusaray’da devam ediyor. Küçük ağabeyimle birlikte yaşıyorlar. Eski usûl aile hayatı diyelim. Annemin ve kardeşimin vefatı onu çok üzdü ama hayata tutunmaya devam ediyor. Evde gelinimiz, torunlar ve babam var. Dolayısıyla şenlikli ve kalabalık bir ev olduğu zaman babamın morali yerine geliyor. Yeter ki eve misafir gelsin. Hele hele uzaklardaki çocukları, torunları geldiğinde ondan........

© Milat