Altı ok…

Bir amblem ve bir partinin logosu olmaktan daha çok, bu memlekette hangi tarafta durulacağını gösteren bir pusulaydı. Bugün pusula hâlâ ortada olsa bile yön kayıp.

Oklar yerinde, fakat içleri boşaltılmış. Bazıları kırılmış, bazıları eğilmiş, bazıları ise kırılmamak için direniyor. En tehlikelisi de bu zaten: Kırık ok değil, bilerek köreltilmiş ok.

Cumhuriyet Halk Partisi’nin yaşadığı kriz, bir yönetim krizinin yanı sıra, bir kimlik aşınmasıdır.

Bu kriz, tarihle bağın gevşetilmesi, ideolojinin sulandırılması, hafızanın bilinçli şekilde budanmasıdır.

Devletçilik…

Bir zamanlar bu ülkede devletçilik demek; fabrika, demiryolu, liman, şeker pancarı, kömür, çelik demekti.

Bugün ise parti vitrininde plandan ziyade bir şirket yönetimi gibi, proje konuşuluyor.

Adeta şirketlerde olduğu gibi kamu yararından ziyade, “yatırımcı hassasiyeti” gözetiliyor havası hakim.

CHP; arsa diliyle konuşamaz.

İhale jargonuyla sosyal demokrasi kurulmaz.

Bu parti bir müteahhit partisi olamaz.

Olursa, ilk kırılan ok devletçilik değil; Cumhuriyetin omurgası olur.

Halkçılık…

Halkın adını en çok ağzına alanlar, halktan en uzak olanlar hâline gelmiş durumda değil mi?

Taban ayrı söyleyip, yönetim farklı söylemiyor mu?

İtiraz “disiplin”, sorgulama “fitne”, sadakat “biat” olarak okunuyor........

© Medya Siyaset