Dünya ve Türk tarihinde güreş, bilinen en eski sporlardan biridir. Fransa'da bulunan mağara çizimlerine göre güreşin kökenleri yaklaşık 15.000-17.000 yıl öncesine dayanır. Birçok eski tablet ve mağara resimlerinde güreş figürüne rastlanmaktadır.

Antik Mısır ve Babil figürlerinde günümüze kadar ulaşan çeşitli güreş tutuşlarının kullanıldığı görülmektedir.

Güreş'te yiğit, meydana cenk'e gidiyormuş gibi yürür. Göğsü dik, eller hareketli, yürüyüşte bir efelenme vardır. Güreş bitene kadar bu tavır sürer.

Pehlivan güreşir iken ense çeker, künde atar ama kazandığında ya da kaybettiğinde rakibine sarılır. Çünkü onlar pirleri Hamza Pehlivanın yolundan gider. Sadece karşısında bir pehlivan ile güreşmez. Nefisle, kibirle de mücadele eder, güreşir.

Tam bu noktada pehlivanın nasıl olması gerektiği ile ilgili yaşanmış bir hikâye paylaşayım.

Güreşte yeni yetişen çırak, ustasından güreşe dair her şeyi öğrenir. Usta bir gün der ki: "sana güreşle alakalı her şeyi öğrettim"

Çırakta, kendisinin çok iyi yetiştiğini zanneder ve hadsizlik edip der ki: "usta hadi bir güreş tutalım"

Tabi usta onun bütün oyunlarına karşılık verir. Çırak haddini bilmez biraz daha ileriye gider. Usta ona ders olsun diye en sona sakladığı bir oyunu oynar ve sırtını yere getirir. Ustası çırağa şu nasihati yapar: "sana güreşte bilmen gereken 39 kuralı öğretmiştim, bir tanesini de bugüne saklamıştım. Evlat Haddini bil,........

© Maraş Gündem