Yöneten–yönetilen ilişkilerinin ailede başladığına inanırım.

Bu inançla 2016 yılında yayımladığım kitabıma “Aileden Holdinge Bilimsel Yönetim” alt başlığını vermiştim. Kitapta, ilkeleri ve kuralları olan ailelerde yetişen çocukların ileride kurumsal yaşama daha kolay adapte olduklarını anlatmıştım.

Ahlakçılar, çocuk–ebeveyn etkileşiminin ana rahminde başladığını söyler. Bu görüşe ben de katılıyorum. Eğer bugün o kitabın alt başlığını yeniden belirleyecek olsaydım, “Ana Rahminden Mezara” derdim.

Aile şirketleri

Dünyanın her yerinde olduğu gibi, Türkiye’de de aile şirketlerinin ekonomideki payı �’ın üzerinde.

Ekonomik yaşamın �’ını oluşturan aile şirketleri güçlüyse, devlet de güçlü olur.

Ancak ekonomi içindeki payları ve istihdam kapasiteleri çok yüksek olsa da maalesef dayanıklı değiller.

ABD de kurulan şirketlerin @’ı ilk beş yıl içinde kapanıyor. Devam edenlerin p’i kurucu hayattayken sona eriyor. İkinci kuşağa geçebilenlerin oranı 0, üçüncü kuşağa ulaşabilenler –15, dördüncü kuşağa ulaşanlar ise sadece %3–5 civarında.

Türkiye’de........

© Karar