Gazze’de sabahlar güneşle değil, boş midelerle doğuyor. Uyandıklarında ilk sordukları şey “Bugün ne yiyeceğiz?” değil, “Bugün hayatta kalabilecek miyiz?” oluyor. Çünkü Gazze’de artık açlık bir biyolojik durum değil; sistematik bir yok edişin en acımasız şekli. Bir halk, dünyanın gözü önünde açlığa mahkûm ediliyor. Ne ekmek var ne temiz su ne ilaç ne de sığınılacak bir yer. Üzerine yağan bombaların ardından kalan tek şey, sessiz bir çığlık: "Neredesiniz?"

İsrail’in ablukası ve saldırıları, Gazze’yi yalnızca fiziksel olarak değil, insani olarak da........

© Hürses