Sessizliğin, bastırılmanın, sürekli ertelenmenin arasında şekillenir. Birey, kendi acısının yankısını duyamayacak kadar yalnız bırakıldığında, kalabalıkların içindeki en güçlü çekim alanına doğru yönelir: sürünün güvenli sıcaklığına.

Sürü psikolojisi genellikle bir tür bilinçsizlikle ilişkilendirilir; fakat ezilenlerin dünyasında sürü, sadece bir kitle değil, aynı zamanda bir sığınaktır. Tek başına sözünü duyuramayacağını bilen kişi, benzer acıları taşıyanlarla yan yana gelerek görünmezliğin sisini dağıtacağını düşünür. Bu, bir teslimiyet değil; aksine varoluşu koruma çabasıdır. Çünkü ezilen, çoğu zaman........

© Haberton