Devletteki çürüme kurumsal çöküş ile son noktaya evrilir. Kurumsal bağımsızlık erezyonu yargının siyasallaşması, halka kamu hizmeti sunan birimlerin hükümet müdahalesinin etkisi altında kalmasıyla gözlemlenir.

Ekonomi ve hukukta kurallar yerine günlük siyasi kararların belirleyici olmasıyla gün yüzüne çıkar.

Veri manipülasyonu ile devam eder, resmi istatistiklerin güvenilirliği kaybolur. Bürokrasideki atamalar sosyal refahı artırma amacından bir hayli saparak yönetenlerin özel edinimlerine sıkı sıkıya bağlı hale gelir. İlk başlarda bölgesel yani dar alanda gerçekleşen bu atamalar hastalık haline gelir ve zaman geçtikte tüm ülkeyi kanserin gelişimi misali sarar.

Uzmanlık yerini partiye, yönetene bağlılığa bırakır.

İnsan sermayesinin yerini yönetenin yarattığı din alır. Yıllar yılı didinerek çoğaltılan bilgi birikimi karşılık bulmaz ve özellikle gençler arasında karamsarlık ile gelecek korkusu yaygınlaşır, genç işsizlik oranı tavan yapar.

Merkez Bankası bağımsızlığı yok olur. Para politikasına güven; ayarlanmış, sayısı elin parmaklarını geçmeyen klik bir yapının........

© Cumhuriyet