Sağlığın cüzdanını konuşmadan politikaları değerlendirmemiz mümkün değil. Önceki hafta TBMM Plan ve Bütçe Komisyonu’nda Sağlık Bakanlığı 2026 Bütçesi görüşüldü. Yıllardır birbirini tekrarlayan biçimde, Sağlık Bakanı uzunca bir propaganda metnine dönüşen sunumunu yapıyor. Muhalefet milletvekilleri söz alıp itirazlarını anlatıyor. Dikkate alınmıyor, sağlık politikalarının piyasacı mantığı sürüyor. Bu bütçe halkın sağlığına nasıl geliyor? Siyasal iktidarın öncelikli derdi bu değil.

Hekim sayısında artış devam ediyor, ama bu yılki rakamlarda açıklanması gereken bir durum var. Geçen yıl 221 bin 649 olan hekim sayısı bu yıl 233 bin 650 olarak veriliyor, artış 12 bin bir. Geçen yıl bir önceki yıla göre artış 17 bin 426 idi. Tıp fakültelerinin kontenjanları ve mezun sayıları sürekli artarken bu yıl hekim sayısındaki artış neden daha az? Hayatını kaybeden hekim sayısının arttığını düşünmemiz için bir neden yok. Mesleği bırakan ya da yurt dışına giden hekim sayısında mı artış var? Sayılarda bir yanlışlık olabilir mi? Asistan hekim sayılarındaki tutarsızlığı yazmıştım. Geçen yıl asistan hekim sayısı 53 bin 747 olarak verilmişti, bu yıl gerçeğe daha yakın, 60 bin 447 olarak yazılmış. Oysa yıllar içinde tıpta uzmanlık ve yan dal uzmanlık sınavıyla yerleşen hekimlere, bunların eğitim sürelerine baktığımızda tablo buna hiç uymuyor, asistan sayısı en az 70 bin oluyor.

Yenidoğan skandalını, bebeklerin sağlığı üzerinden dünya tıp literatürüne geçecek rezaleti yaşamış bir ülkeyiz. Altında yatan piyasalaşmayı konuyu bilen herkes yazdı, söyledi. Peki, bir yılda ne değişmiş dersiniz? Yenidoğan yoğun bakım yataklarının yarısını hala özel sektör işletiyor. Oysa toplam hastane yatak sayılarının yüzde 17’si özel sektörde. Özel sektör yoğun bakım işini seviyor. Geçtiğimiz bir yılda devlet hastanelerindeki yenidoğan yoğun bakım yatağı sayısı 4 bin 960’dan 5 bin 57’ye yıkmış, artış sadece 97. Sizce sorun bu alanda kamunun........

© Birgün