Gözaltında kaybedilenler, canınız istediğinizde çekmeceden çıkarabileceğiniz, tarihin donmuş ve tamamlanmış bir parçası değil. Halen kayıplar, aileleri onları halen arıyor.

Konjonktürün gerektirdiği

zamanlarda ihtiyaç hasıl oldu diye satır arasında bahsedilip geçilen bir dekor da değiller, olamazlar.

Gerçekler ve bu gerçeklik halen yakıcı sonuçlarıyla Galatasaray Meydanının ortasında duruyor.

40 yılda bu konuda neler yapıldığı kadar neler yapılmadığı da hatırımızda…

Yasal sürecin ABC’si olan Birleşmiş Milletler Bütün Kişilerin Zorla Kaybedilmeden Korunmasına Dair Uluslararası Sözleşme’yi bile imzalamaya tenezzül etmeyen bir ülkede bugünden sonra ne gibi bir yüzleşme yaşanır, bilmiyoruz.

Bildiğimiz şu: Gözaltında kaybedilenlere ilişkin açılan davaların birer birer “zamanaşımı” ve/veya delil yetersizliğinden beraat ile sonlandığına dair haberleri son birkaç yılda bizzat yazdık, arşivledik. Sanıkların salona bile........

© Birgün