Bilindiği üzere Türk-Yunan İlişkileri, 1830 yılından itibaren Yunanistan’ın Osmanlı Devleti’ne karşı başlattığı bağımsızlık savaşı ile başlamıştı. Bunu sırasıyla;Batı Trakya Türk Cumhuriyeti’nin kurulması, Balkan Savaşları, Birinci Paylaşım(Dünya) Savaşı,Sevr Antlaşması’nın imzalanması ile Megali İdea’yı gerçekleştirmek amacıyla Yunanistan’ın, 1919 yılında Anadolu’ya ayak basması ve bozgunu ve de Yunanistan’ın da taraf olduğu Türkiye Cumhuriyeti ile Lozan Barış Antlaşması izlemişti.

Lozan antlaşmasına ek olarak iki devlet arasında Türk-Yunan Nüfus Mübadelesi yapılmıştı.

Ancak iki devlet arasında sorunlar, güncelliğini sürekli korudu.

Bu sorunlar arasında, Batı Trakya Türkleri ile İstanbul’daki Rumların sorunları,Kıbrıs Sorunu ile Ege Denizi Jeopolitiği Açısından kaynaklanan konuları saymak olası.

Bu sorunlara, günümüzde Onikiadalarda yaşamakta olan kadim Türklerin Türk kimliğini koruma konusunu da eklenmekte.

Yunanistan’da Yaşamakta olan Türklerin eğitimden, imara, kültürel haklardan, kimlik sorununa, ekonomiden siyasal haklara varıncaya kadar birçok sorunu var.

Ancak en önemlisi, yıllardan bu yana uygulanan asimilasyon,ancak bana göre bir kültürel soykırım politikası.

Bu bağlamda Yunanistan'da Türk kelimesi yasaklanmıştır.Resmi Yunan politikasına göre “Türk” azınlıktan “Müslüman” diye söz ediliyor.

Yunanlar, Türklere karşı kültürel maddi ve manevi değerleri yok etmeye yönelik bir kültürel soykırım uygulamakta.

Yunan resmi makamları, Batı Trakya ve Onikiada’da Türk etnik azınlığının Osmanlı döneminden kalan mimari eserlerin onarımına da bilinçli olarak izin vermiyorlar.

Türkiye ile Yunanistan arasında,dönemsel çıkar çatışmalarının dışında varolan çelişkinin, iki temel nedenden kaynaklandığı söylenebilir.

Bunlardan birincisi;Yunan kamuoyunun kolektif belleğinde Türklere karşı var olan kabullerin ya da “kalıp yargılar:stereotip”’ın değişmezliği.Burada bir direnç söz konusu.

İkincisi ise;Çağdaş Yunan........

© 12punto