KAPTANIN KÖŞESİ/ BÖLÜM-37

Değerli Okuyucularım, şimdi sizleri toplum olarak hiçbir zaman dikkate almadığımız dolayısıyla umursamadığımız bir deyim olan” tarih tekerrürden ibarettir, eğer tarihten ders alınsaydı tarih hiç tekerrür eder miydi” söyleminin bizim toplumumuzda icraat olarak karşılığı olmadığı gerçeğine götüreceğim.
1991 yılı mayıs ayında Malatya/Erhaç 173.Filo'dan Uçuş Öğretmeni olarak İzmir/Çiğli Uçuş Okulu 123.Palaz Filoya atandım.1991 senesi Eylül ya da Ekim ayında, Öğrenci Tabur Komutanlığında 123.Filo Öğrenci Bölük Komutanı olarak ek göreve başladım. Yani, yarım gün uçuyor yarım gün Öğrenci Tabur Komutanlığında görev yapıyordum. Ya da bazen tam gün uçuyor bazen de uçuşum olmadığında taburdaki görevlerimi yapıyordum.
Ek görevle atandığımız taburda; Öğrenci Tabur Komutanı Yb. Turhan Özler, 121.Filo Öğrenci Bölük Komutanı Yzb. Mehmet Yançatarol, 122.Filo Öğrenci Bölük Komutanı Yzb. Özer Ülger ve 123.Filo Öğrenci Bölük Komutanı olarak ben Yzb. Kâmil Güngör. Turhan Özler bizim 1979 senesinde uçuş okulunda uçuş öğretmenimizdi ve bizlerin en çok sevdiği, saydığı öğretmenlerden biriydi. Yzb. Yançatarol abimle Malatya 173.Filo'da uzun süre birlikte görev yapmıştık ve herkes tarafından sevilen sayılan, çok iyi bir pilot, has bir Çerkez'di. Malatya'daki tüm sosyal etkinliklerde eşli olarak aynı masada oturur ve eğlencemizi çok sevdiğimiz Eşi Emel ile Yançatarol abimizin oynadıkları Kafkas dansı ile bitirirdik. Böyle güzel bir aileyi hepimiz sever sayardık. Yzb. Özer Ülger kardeşimi de yine Malatya'da görevli iken tanımıştım fakat filolarımız ayrı olduğu için çok samimi bir arkadaşlığımız oluşmamıştı.
Özer Ülger benden 2 devre sonraydı yani 1981 devresiydi. Ek görevimiz esnasında dostluğumuz gelişti ve eşlerimizde birbirleriyle çok iyi anlaşıyorlardı. Çiğli Hava Lojmanlarının avantajları olan bahçelerimizde ailelerimizle mangal muhabbetleri yapacak kadar dostluğumuz ilerlemişti. Hafta sonları bazen Foça, Kuşadası, Çeşme vb. gibi yerlere günübirlik piknik yapmaya ya da birlikte yatılı bir yerlere gidiyorduk.
Çalışma hayatında olanlar çok iyi bilirler ki, haftanın ilk günü olan pazartesi ne kadar sevilmeyen bir gün ise son günü olan cuma günü de bir o kadar sevilirdi (TGIF= Thank God It's Friday, Türkçesi ise “çok şükür Tanrım bugün cuma”). 13 Mart 1992 Cuma günü sabahtan öğlene kadar 2 sorti uçuş yapmıştım. Öğleden sonra ise işlerimi Öğrenci Tabur Komutanlığında yapmaya devam ettim. Özer kardeşim de........

© Yeşilgiresun