"Gençlik başımda duman
İlk aşkım ilk heyecan
Kovaladıkça kaçan
Ateşböceğim misin"...
Yaşamda, salt bu Güzin-Baha şarkısı görkemiyle yer almak da vardı...
Beceremedik.
***
O büyük insanın sayesinde, sorunları-çileleri kolaylamıştık oysa. Yeryüzü aşkın oluncaya dek dizesi, mümkün gibi görünür olmuştu gözlerimize.
Pek yazık. Vatanımızın derdine düştük. Kanla irfanla kurtarılmış mübarek topraklarımızın harita değişim projesi çok çabucak deşifre oluverdi çünkü.
Ağzıyla ve gururla söyledi, yerli işbirlikçi.
Daha ateşböceği de neymiş!
***
Ne mutlu, diyerek adeta bi vasiyet gibi ardında koyup gitmişti o büyük insan. Muhtemelen büyük bi sevdayla sarılacaktık sevdiğimize artık, yıllar yılı.
Türklüğümüzün derdine düştük yahu, inanması güçtür.
Her türlü Milliyetçiliği ayaklar altına aldık, dedi herif! Dünyanın tüm halkları, elbette yeryüzü vatandaşlığı şemsiyesi altında, kendi kökleriyle gurur duyarken, en eski uygarlık olan Türklük sanki utanılacak bişeymiş gibi gösterildi.
En büyük vebal; yetmez ama evetçi dangalakların, ikinci cumhuriyetçi onursuzların, mütareke basını çapsızların ve sömürge solcusu üç kuruşlukların idi elbette.
Allah belalarını versin cümleten!
***
"Aşk bahçemi süsleyen
İnci........

© Yeşilgiresun