Dünyamızdaki yaşamını ''ulu gadın'' olarak tamamlamış bulunan gönlümün sultanı annannem, genç yaşta dul kalmış maalesef. Ben henüz yoğiken.
Aynen ikiz gibi benzeşmemiz suretiyle, henüz 51'inde öldüğü için beni de şu yaşımda genetik bi strese sokan sevgili "dedem" konusu bi yana, şehrimin tüm dul kadınlarının ''dulcaryl'' adlı ilacı kullanması hususunu da işleyecek değilim şimdi.
Bu yazı başka yazı / Cıngıllı daşlı yazı.
***
Rahmetli annannem çocuklarını okutmak üzere ansızın İstanbullu olmuş vaktiyle.
İki dayımı da üniversite mezunu etmiş.
Tam dönecek geri, bu kez ablam okul kazanmış. Hadi peşinden abim. Kanbersiz düğün mü olurmuş, en son ben tabi ki!
Bi türlü bitmeyen okulum yüzünden annannemi İstanbul'a çivilemişim üstelik.
***
Palavraya gerek yoktur; ömrümün en paha biçilmez günleriydi,........

© Yeşilgiresun