Yaşamak Dediğin |
Yazacak bir şeyim yok bu hafta. Sözlerimi, anahtarı yitirilmiş eski püskü bir bavulun içinde unuttum. Zaman artık eskisi gibi dost değil bana, hissediyorum. Rüzgarlar daha bir sert, yağmurlar daha bir vefasız, görüyorum.
Kitap sayfaları arasında kayboluyorum sık sık. Okuma gözlüğü bir lüks değil artık benin için bir zorunluluk. Sonbaharla olan ahbaplığım gitgide koyulaşıyor. Yapraklarından soyunmuş ağaçlarla daha mı iyi anlaşıyorum, ne?
Bir bardak çayın, sadece bir bardak çay olmadığını idrak edeli epey oluyor. Geceyi gündüzden ayıran karanlık değilmiş sadece biliyorum artık. İyiye, güzele, doğruya dair kanaatlerim değişmemekle birlikte zamanın ruhunu da yok saymıyorum.
Bir ağaç gölgesiymiş dünya dedikleri meğerse anlıyorum. Ne noktaymışım ne de zerre görüyorum. Düz bir çizgi değilmiş hayat, yaşıyorum. Sevmek, sevilmek ne kadar da kıymetliymiş tadıyorum. Günler, haftalar, aylar, yıllar ellerimde ufalanıyor, tutamıyorum.
........