İstanbul Valiliği’nin sahipsiz köpeklere yönelik “kontrollü besleme yasağı” getiren genelgesi, sokak hayvanları için yıllardır toplatma, kısırlaştırma meselesi üzerinden süren tartışmayı, başka bir boyuta taşıyacak gibi görünüyor. Bir şehir için sokak hayvanlarıyla birlikte yaşamak, riskleri, güvenliği, kamusal düzeni üzerinden elbette tartışılabilir ama hayvanları besletmeyerek bir düzen kurulmaya çalışılması, hem hukuken hem etik olarak çok daha ağır bir tartışmanın kapısını açar.

Hindistan Yüksek Mahkemesi: “Zulüm”

Türkiye’de sahipsiz hayvanlara ilişkin temel çerçeve Anayasa’nın 56. maddesi ve 5199 sayılı Hayvanları Koruma Kanunu ile çizilidir. Anayasa, devlete çevreyi ve tüm canlıları koruma yükümlülüğü getirir. 5199 sayılı Kanun ise daha da açık bir hüküm içerir:

Devlet ve belediyeler, hayvanların refahını sağlamak, onların yaşam hakkını korumak ve açlık, susuzluk gibi pasif şiddet biçimlerinden dahi onları korumakla yükümlüdür.

Kanunun 4. maddesi, devletin hayvanı “koruma ve yaşatma” ilkesini açıkça yazar. 14. madde ise hayvana acı vermeyi, eziyet etmeyi ve kötü muameleyi kesin biçimde yasaklar. Bu kavram yalnızca aktif bir şiddeti değil, aç bırakmak dahil pasif eziyet........

© Yeniçağ