Bir sabah çocuğunuz dönüp size, “Baba, ben veri etikçisi olacağım,” derse şaşırmayın.
Bundan birkaç yıl önce bu cümle, “herhalde yine bilgisayar başında çok kaldı” diye espriyle geçiştirilirdi. Bugünse, bu ifade gayet ciddi bir kariyer planının başlangıcı olabilir.

Artık geleceği tanımlayan şey meslekler değil, teknolojiler. Yapay zekâ bir sektör değil, başlı başına bir ekosistem hâline geldi. Otomasyon üretimin şeklini baştan yazıyor, veri bilimi ise yeni dünyanın para birimine dönüşüyor. Bu yüzden bir çocuğa “hangi mesleği seçeceksin?” diye sormak, denizde birine “hangi rüzgârı tercih edeceksin?” demek kadar anlamsız.

SINIFLAR DEĞİL, AĞLAR ÇAĞI

Dünya artık merkezsiz bir düzene evrildi; öğrenme biçimleri de öyle. Bir lise öğrencisi bugün birkaç tıkla Harvard derslerine ulaşabiliyor, Coursera’dan proje yapabiliyor, YouTube’da veri bilimi anlatan profesörleri dinleyebiliyor. Kimi sanal gerçeklik gözlüğüyle Mars’ta yürürken, kimi kendi küçük robotunu programlıyor. Biz hâlâ “kitabını aç” derken, onlar “simülasyonu başlatayım mı?” diye soruyor. Yeni nesil yalnızca bilgi tüketmiyor; sensör, algoritma ve veriyle kendi fikirlerini sınayabiliyor. Artık önemli olan, bilmek değil, bağlantı kurabilmek.

KODLAMAYI ÖĞRENMEK, YENİ DÜNYAYI ANLAMAKTIR

Kodlama bir meslek değil, bir düşünme biçimi. Bir “if–else”........

© Yeniçağ