Satrançta dalgınlık, oyunun felaket tellalıdır.

Hayatta ise dalgınlık, genelde kredi kartı ekstren açıldığında suratına tokat gibi çarpan o “Nerede harcadım ben bunları?” sorusudur.

Ama önce tahtadaki dalgınlıklardan başlayalım, sonra bu dalgınlıkların hayat versiyonunu hep birlikte hatırlayıp hafifçe acı çekelim.

1. Tek bir hamlede dünyanın değişebileceğini satranç öğretir.

Satrançta bir anlık dalgınlık olur...

Atını boşta bırakırsın, rakip filiyle bir çaprazdan gelir şak diye alır.

Ve sen dakikalar önce kurduğun tüm planların çöktüğünü görürsün.

Hayatta da dalgınlık benzer şekilde işler.

Ay sonuna doğru, gereklilikleri aşan market alışverişi, unutulan ödemeler, yani yersiz hamleler...

Ama iş işten geçmiştir, taş artık kayıp.

Ekonomik satranç tahtasında bir hamleyi geri alma yoktur.

2. Satranç oyuncusunun en büyük düşmanı: Gereksiz özgüven.

“Ben bu hamleyi görürdüm, nasıl görmedim?”

Satrançta en çok duyulan cümledir.

Hayatta da şöyle duyulur:
“Bu ay fazla harcamam ama ya...?”

Sonra hesap özetine bakarsın, özgüven matçısı seni köşeye........

© Yeniçağ