Satrancı tarif etmek aslında hayatı tarif etmektir ama satranç daha nazik, hayat ise biraz… malum, asgari ücretlinin ay sonu gibi acımasızdır. Yine de insanlar binlerce yıldır bu sessiz oyunun peşinden koşuyor; çünkü 64 karede kaybedince kimse elektrik faturasını kesmiyor. Ne güzel değil mi? İnsan bir anlığına kendini özgür sanıyor.

Satranç, kökeni Hindistan’a uzanan, orduların taht üzerinde karşı karşıya geldiği bir strateji oyunu… Yahut çok daha güncel bir tarifle, maaşın yattığı gün markete girip, çıkışa doğru ilerlerken alışveriş listesinin seni terk edişini izlediğin o matematiksel mücadele. Fil ilerliyor, at sekerek dolaşıyor, piyonlar emekli amcaoğlunun emekli maaşı gibi ağır ağır sürünüyor. Ve ortada biri var ki, sürekli tehdit altında olan Şah.

Tabii işin aslı, satrançta şah öyle çok bir işe de yaramaz. Kaçar, saklanır, korunur… Türkiye ekonomisindeki sade vatandaş gibi tahtın en savunmasız, en çok ezilen, ama kağıt üzerinde “en........

© Yeniçağ