22 Ekim’de MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli’nin çıkışı, 27 Şubat’ta Sayın Öcalan’ın yaptığı Asrın Çağrısı, 12 Mayıs’ta PKK’nin fesih kararını deklare etmesi, son Baas rejiminin devrilmesi, Hamas ve Hizbullah’a dönük müdahaleler, İsrail’in İran’a saldırısı…

Ortadoğu ve Türkiye siyasetinde baş döndürücü gelişmeler yaşanıyor.

Bu dönemde 2015 yılından beri dilin arkasına atılan, zihnin alt tabakalarında saklanarak biriken barış umudu muazzam bir geri dönüş yaşıyor. 22 Ekim’den bu yana hemen her saat bir televizyon kanalında, gazete köşesinde, sosyal medya yayınında; mahallede, kahvede, iş yerinde barış konuşuluyor. Ekonomik krizden bunalan geniş topluluklar barış gibi pozitif bir gündemle yaşama tutunmaya çalışıyor. Herkes barışla girilecek olası yeni yaşama dair tahayyüller üretip kendisini konumlandırıyor.

Mekanik ve darbe

Fakat toplumun geneline doğru yayılan bu iyimserliğe siyaset kurumu belli bir temkinlilik içinde yaklaşmak durumundadır. Çünkü Ortadoğu’da ve Türkiye’de baş döndürücü gelişmeler yaşanırken, Barış ve Demokratik Toplum Süreci’nin karşı karşıya bulunduğu en büyük risklerden biri darbe mekaniğinin devreye girmesidir.

Günümüzde darbe, modern dönemdeki biçimlerinden büyük ölçüde farklılaştı. Artık darbe sadece ordu hiyerarşisine dayanarak askeri teknik ve araçlarla hükümetleri devirip yönetimin başına geçmek şeklinde olmuyor. Bu dönemde darbe, bir mekaniğe sahip olarak gerçekleşiyor. Şimdilerde darbe farklı biçimlerde işleyen, kamuoyu algısını yönlendirerek siyasi sonuçlar üretmeye çalışan, “normal” gidişata ufak tefek müdahalelerle “meyil” veren veya “ırkçı hezeyanlarla” toplumsal fay hatlarını tetikleyen bir tarza sahip. Yani yeni nesil darbeler, askeri olması gerekmeyen ideolojik-politik bir kuvvet tarafından demokratik siyasi sürecin aktörleri ve gidişatının yol aldığı istikametin ve hareket kabiliyetinin engellemesiyle oluşabiliyor. Özcesi günümüzde darbe bir mekanik şeklinde çalışır ve sonuçları itibariyle demokratik........

© Yeni Yaşam