Tarih tekerleğinin hızlandığı bir zaman dilimi içindeyiz. Onlarca yılda yaşanacak gelişmeler, birkaç haftaya ve hatta güne sığıyor. Bu objektif gerçeklik beraberinde gündeme dair söz kurmayı zorlaştırıyor. Özellikle Ortadoğu coğrafyasında sabahtan akşama gündemin değiştiği açık. Ancak bu durum pek tabi ki bazı hususlarda görüş belirtmenin önünde engel değil. Özellikle kimi politik gelişmelere dair pratikte sınanmış ve doğruluğu kanıtlanmış bazı temel ilkelerin varlığı bu açıdan avantajdır. Bu anlamıyla ilkede tavizsiz olmak ancak somut duruma göre politika belirlemek ve bu politikada esnek olmak gerekir.

Bunu neden ifade ediyoruz? İsrail’in İran’a saldırmasıyla başlayan ve ardından da İran’ın misilleme saldırılarıyla devam eden savaş hali bir kez daha gündem oldu. Bu iki gerici bölgesel güç elbette ilk kez karşı karşıya gelmiyor. Ancak siyonist İsrail’in başta ABD olmak üzere batı emperyalizminin desteğini alarak İran’a doğrudan saldırısının önemli bir eşiğin aşıldığı olarak okumak gerekir. Her iki gerici bölgesel gücün arkasında konumlanan emperyalist kampların varlığı dikkate alındığında savaşın yeni bir emperyalist paylaşım savaşını tetikleme ihtimali bulunmaktadır. İran’ın ABD emperyalizmiyle “nükleer müzakere” yürüttüğü sırada gerçekleşen bu saldırıdan ABD’nin habersiz olması düşünülemez. Ancak İsrail’in İran’a saldırmasının gerekçesi olarak ilan eden “nükleer silah” meselesinin bir bahane olduğu açık. İşin daha da ironik tarafı İsrail’in nükleer silahlara sahip bir güç olarak İran’ı nükleer silah elde etmekle suçlaması ve saldırmasıdır. Üstelik kendi savaş hukuklarında bile nükleer tesislerin vurulması yasak olmasına rağmen bu saldırı yapılmakta ve yüz binlerce insanın katledilmesi göze alınabilmektedir.

Elbette bu açıklamalar birer bahaneden ibarettir. Dahası hukuk denilen “şey”in emperyalist-siyonist gericiliğin kendi çıkarları söz konusu olduğunda kendi hukuklarını bile çöpe attıkları bilinen bir........

© Yeni Yaşam