Toplum düşünce temelli oluşan bir yapıdır. Düşüncenin esnekliği toplumun esnekliğinin ve özgürlüğünün temelidir. Dogmatizmle bu özgür yapı yok edilir, diyalektik düşünce ortadan kaldırılır. Düşünemez hale gelen toplum, kültür de yaratamaz

Afşin Aybar

Düşüncenin kendisi halen çözümlenebilmiş bir kavram değildir. Nerede ve nasıl bir süreç sonucunda oluştuğu günümüz bilimi sayesinde bilinebilmektedir. Beyinde düşünce merkezlerinin olduğu, burada hücreler arasındaki elektriksel etkileşim sonucunda oluştuğu tespit edilen hakikatler olmaktadır. Fakat kendisinin ne olduğu hala sır özelliği taşımaktadır. Önder APO; ‘tini belli ama kendisi belli değil’ şeklinde bunu tarif etmektedir.

Hegel’de düşüncenin, başka ifade ile anlamın ‘evrenin temeli olduğu’ belirtilir. Yani evrendeki her şey düşüncelerimizin birer yansımasıdır. Olan her şey düşüncede var olmaktadır. Marx’ta ise bunun tersi söz konusudur, düşünce maddenin bir yansımasıdır. Her ikisi de düşüncenin oluşumu ya da diyalektiği için önemli ve hakikat payı olan belirlemelerdir. Ama ikisi de düşüncenin kendisine dair bir şey belirtmemektedirler. Bir nesne midir, teknik araçlarla görüntülenebilir mi? gibi sorular hâlâ sır olarak kalmaya devam etmektedir.

Düşünceyi duyguların da etkilediği bilinen bir gerçeklik olmaktadır. Duygu ile düşünce arasındaki ilişkiyi de belli düzeyde anlayabiliyoruz. Ama bu etkilenme ilişkisini bilsek de mahiyetini bilmiyoruz. Bu nedenle düşünce hep sırlı bir olay olarak kalmaktadır. Bu sırlar ilgiyi, ilgi merakı, merak da arayışı teşvik etmekte, bunun sonucunda da hakikate doğru adımlar gelişmektedir. Eskiden atom da sırlı bir varlıktı, etkisi biliniyor, yorumlanabiliyor ama gerçekliği kanıtlanamıyordu. Zaman içinde bu başarıldı ve hatta aşıldı da şimdi atoma dair bildiklerimiz muazzam seviyelerdedir. Sırlar yani belirsizlik korkulacak bir şey değil tersine insanı arayışa yani farklılaşmaya doğru yönelten özgürlük değeri yüksek olan hakikatlerdir.

Belirsizlik anlam arayışımızı teşvik etmektedir. Düşünmekten........

© Yeni Yaşam