45yıllık savaş ve işgallerin ardından yönetimi tekrar devralan Taliban yönetimindeki Afganistan’da çok geniş bir parkın çok farklı noktalarında çocukların ve gençlerin farklı gruplar oluşturarak oynadıkları kriket maçlarını izliyorum. Tam bir şenlik havası. Dünyanın herhangi bir boş zaman-eğlence yerinde görebileceğiniz oyuna kendini kaptırmış insanların manzarası. Oyun, oyuncuyu içine alan, kendisi özne olarak oynayanı devre dışı bırakan dil dünyası.

Şimdi işgal ettiği ülkeye uyuşturucu sektörünün bütün karanlığını taşıyan, insanları zehirleyen ABD yönetimi kendilerine direnen ve kendilerini kovduktan sonra ilk yaptığı iş bu sektörü kurutmak olan Afgan halkını öz çocukları Taliban’a terörist yaftası vurabiliyor. Oysa Taliban’ın Afganistan dışında başka bir ülkede hiçbir faaliyeti de yok.

Kuşkusuz göçmenler

koptukları ülkelerine dair her zaman olumsuz algıların birinci el taşıyıcıları olur ve özel bir ilgi ister. Bu konuya da sonra devam edelim.