Soğuk bir kış gününde yürüyemeyecek kadar küçük kardeşini sırtına almış çıplak ayakla taşlara basa basa yürümeye çalışan kız çocuğuna “

Yükün çok ağırmış

” diyen adama o koca yürekli ablanın verdiği cevap felsefe kitaplarına sığmaz;

O yük değil kardeşim.

Evet, yüklerimiz var bizim; Bizi biz yapan yüklerimiz ve bizi bizden çıkaran yüklerimiz.

Biri hayatın içinden gelen doğal yani fıtri olarak yüklenen ve adına vazife dediklerimiz.

Yani bizi insan kılan ve doğuştan ölüme kadar sabit kalan irili ufaklı milyonlarca yükler.

Diğerleri hayat yolculuğunda karşımıza çıkan tercih ettiklerimiz ya da tercih etmek zorunda bırakıldıklarımız.

Dik duruşumuzu sağlayan yükler bizi insan kılarken diğerleri eğilmek zorunda bırakıyor, altında eziliyoruz.

Onlar ne kadar sağlamsa diğer tercih ettiğimiz yükleri taşımamız kolaylaşıyor.

Bizi insan kılan sabit yüklerimiz hafifse, ya da eksikse tercih ederek üstlendiğimiz diğer yüklerin altında eziliyoruz.

**

Yüklerin insan hayatındaki yerini anlatmak için şöyle bir hikâye anlatılır

; Hindistan'ın İngilizler tarafından işgal edildiği yıllarda bir İngiliz subayı hiçbir neden olmaksızın halktan bir Hintliye sertçe bir tokat atar.

Hintli adam hemen karşılık vererek bir yumruk vurur, subayı yere serer.

Bu........

© Yeni Şafak