Gazze’de insanlık dışı zulmün 300. günü de bir hafta önce geride kaldı. Bir yılın dolmasına sadece iki ay kaldı. Değişen hiçbir şey yok. Siyonist israil sınırsız vahşetini, arsızca caniliğini, tarihin gördüğü en acımasız soykırımını ara vermeden sürdürüyor. İnsanlığın kalp sahibi kısmı Müslümanlarla birlikte tepki göstermeye, İslam coğrafyasının yöneticileri kafalarını kuma gömmeye, israil işbirlikçileri katillere destek olmaya devam ediyor. İlk günden 300. güne kadar bu acı tabloda değişiklik olmadı, bir şeyler değişmezse yakın zamanda olacak gibi de durmuyor.
Bir şeyler değişebilir mi peki?
Bunun için “Elimizden bir şey gelmiyor!” diyenlerin değişmesi gerekiyor öncelikle. Dünyada farklı kültürlerden insanlar sadece kalplerinde bu yükü taşıyamaz hale geldikleri için değişiyor. Ya bizim toplumumuzda? İstisnalara selam durarak söyleyeyim ki bu ölçüde derin bir değişim hareketi göremiyorum ben bizim toplumumuzda. Büyük bir ekseriyetimiz henüz ne olduğunu, ne yaşadığımızı idrak etme konusunda dahi gereken gayreti dahi göstermiş değiliz.
Dünya artık başka bir yer… Eskiden yaşadığımız gibi yaşayamayacağımız bir yer… Şartlar değişti, uyanık olmamız, direnç göstermemiz, alışkanlıklarımızı esaslı biçimde gözden geçirmemiz gerekiyor. Yani esastan değişmemiz, dünyanın gittiği yeri görerek anlamaya gayret etmemiz, aleyhimize........