Kulluğun gereği ibadettir. Bu, sadece ahlâkî bir tercih değil; ilahî bir emirdir. Yüce Allah (cc) Kur'an-ı Kerim'de bu hakikati açık ve net bir şekilde beyan eder: "Allah'a ibadet edin ve O'na hiçbir şeyi ortak koşmayın." (Nisa Suresi/36)
İnsan, çoğu zaman ibadeti hayatın bir parçası değil de hayatın dışında bir yük gibi algılamaya meyillidir. Oysa hayatın en hakiki gerçeği olan ölüm karşısında bile, insanı ayakta tutacak olan şey sağlam bir ibadet hayatıdır. Bu konuda Âlemlere Rahmet Hazreti Muhammed (sav) bizleri sarsıcı bir sahneyle uyarmaktadır:
Berâ (ra) anlatıyor:
(Kütüb-i-Sitte 7244) "Biz Resulullah, aleyhissalâtu vesselâm'la birlikte bir cenazede beraberdik. Aleyhissalâtu vesselâm kabrin kenarına oturup ağladılar, öyle ki (gözyaşlarıyla) toprak ıslandı. Sonra da: 'Ey kardeşlerim! İşte (başımıza gelecek) bu aynı (ölüm hadisesi) için iyi hazırlanın' buyurdular."
Bu tablo bize şunu haykırır: Ölüm, başkalarının başına gelen uzak bir ihtimal değil; her an bize yaklaşan kesin bir gerçektir.
İBADETSİZ HAYAT MÜMKÜN MÜ?
Yüce Allah'ın mülkünde ibadetsiz yaşanamayacağını anlatan ibretli bir kıssa vardır. Ariflerden birine bir adam gelir ve sorar: