Tam ameliyat olacağım gün başımıza bir de taşınma çıkınca her şey birbirine girdi. Hani derler ya, dokuz çarşambanın işi bir güne sıkıştı diye… Ne tesadüf ki, aylardır yağmayan yağmurda ayni gün yağdı.

Eh, sanırım kulun sınavı böyle oluyor… Neyse ki kazasız belasız işler halloldu. Sadece o hengâmenin içinde alıştığım bilgisayarı bulamadım. Bizimkiler çok iyi sarıp sakladıkları için uzun bir süre kendisine ulaşamadım… Nihayet ortaya çıkınca da çocuklar gibi sevinip, yeniden klavye başı yaptım.

Anlayacağınız benden kurtulamadınız. Yine yazmaya, gözlerinizi yormaya devam edeceğim. Nekahat dönemini de sayarsanız bu kadar dinlenme size de, bana da yeter…

Gelelim haftanın konusuna…

Bizi geçmişe bağlayan her ne varsa gözyaşlarımıza engel olamıyoruz. Yaşamın ciddi bir biçimde tehlikeye düştüğü zaman insan olmayacak şeyler düşünüyor. Hani diyorlar ya, hayat bir filim şeridi gibi gözlerinizin önünden geçiyor diye… Oysa hayat gözlerimizin önünden gelip geçmiyor, hatıralar dile geliyor, bir süreliğine derinlere ittiğimiz yaşanmışlıklar su üstüne çıkıyor,........

© Yeni Mesaj