Acıyı bal eyledik |
"Herkesten çok güldü, belli ki çok acı çekiyor. Çok gülen çok acı çeker."
Tolstoy'un bu sözü bugün kişinin ruh halini değil, kötü yönetilen, baskı ve belirsizlik altında yaşayan toplumların ortak psikolojisini de anlatır hale gelmiştir.
Günümüzde gülüş, sevincin değil, korkunun, suskunluğun ve kendini saklamanın ifadesidir.
İnsanlar artık sadece acı çekmiyor, acılarını görünür kılmaktan da çekiniyor.
Kötü yönetilen toplumlarda ilk yıpranan şey, insanın kendini anlatma cesaretidir.
Ekonomik sıkıntılar, haksızlık duygusu, güvencesizlik ve gelecek kaygısı hissi, bireyin omuzlarına çökerken, bu yükün dile getirilmesi giderek tehlikeli, hatta riskli bir hal aldı.
İnsan, başına bir şey gelmesinden korktuğu için mecburen susmayı öğrendi.
Sadece susmak da yetmez, suskunluğunu fark ettirmemek için gülümsemeyi seçiyor maalesef.
Bu korku, zamanla içselleşti.
Kimse açıkça dert yanmaz, kimse yüksek sesle itiraz etmez oldu.
Herkes kendi kendine ket vurmaya, düşünceler törpülenmeye........