Son derece sıkıcı geçen Başakşehir-Beşiktaş karşılaşması 1-1 berabere bitti. Maç boyunca her iki takım da yürüyüş seviyesinde bir tempoda oynadı.
Bu durum günümüz futbolunun gerçekleri ile bağdaşmıyor.
Yazılarımı takip edenler bilir. Ben aslen işin estetik tarafına önem veririm. Estetikten anladığım ise anlamlı ve kaliteli paslarla oyun kurmak ve böylece sonuca gitmek.
Sürekli de şunu düşünürüm. Estetik oyun için illa ki sürat şart değil. Hatta zaman zaman tempo, hız ve sürat artık nasıl adlandırırsınız bilmem ama estetik oyunu önleyebilir.
Tabii şu gerçeği kabul ediyorum ne kadar hızlı oynarsanız o kadar çok pas da üretirsiniz. Fakat paslaşmak için illa ki hızlı oynamak şart değil. Bunu anlatmaya çalışıyorum.
Şimdi öyle bir maç izledik ki süratten hoşlanan tatmin olmaz estetik isteyen de tatmin olamaz. Her iki takım da hiç kimseyi tatmin etmedi.
Sonuçta bırakın futbolu spor denebilecek bir faaliyet dahi sahada yoktu.
Bir ara kameralar hoplayıp zıplayan Başakşehir taraftarını gösterdi. Ne ile böyle bir duygu içindelerdi ben anlamadım.
Yine bir an için kameralar yedek kulübesindeki Salih Uçan'a odaklandı. Fakat o da artık........