Keşke böyle olmasa ama maalesef gerçek bu: İlk insandan bu güne kadar olan ve bu gün de yaşanılmaya devam edilen ve kıyamete kadar de böyle olacak olan gerçekler çok acı ve pek doğru. Neden bahsediyorum? Topraktan, çamurdan, sudan… Yaratılan ve konulduğu Cennette hata yapan Hz Âdem Atamız ve Havva Annemizin dünyaya gönderilmelerinden bu yana, onların ilk çocukları (Habil- Kabil) ile başlayan dünya hayatı, kıyamete kadar üç aşağı beş yukarı aynı minval üzere devam edecek. Yani insanlar, cemiyetler ve devletler, bazen iyi bazen kötü, bazen savaş bazen barış, bazen hüzün bazen sevinç, bazen huzur bazen kargaşa, bazen umut bazen endişe içinde yaşayacaklar. Yani devamlı kötülük ve huzursuzluk olmayacağı gibi devamlı iyilik, güzellik, huzur ve mutluluk da olmayacak. “Müneccim misin be adam nerden biliyorsun?” diyenlere Fıtratı ve Sünnetullahı hatırlatırım.
Binlerce yıldır yaşayan insanların, cemiyetlerin bulamadığını, yapamadığını ve bu gün yaşayan 8 milyar insanında elde edemediğini yarınki insanların elde edeceğini, başaracağını iddia etmek başta matematik olmak üzere tüm bilimlere, akla ve fıtrata aykırıdır. Niçin böyle? İşte öyle! Çünkü insanı, dünyayı, ahireti, ezeli, ebedi, Cenneti. Cehennemi… Yaratan ve bunların rol aldığı bir “senaryo” yazan Rabbimiz böyle yazmış kaderi. Senaryonun özü şu: Bu dünya da kişiler ve cemiyetler devamlı huzur, devamlı mutluluk, devamlı barış yaşamayacakları gibi, sürekli savaş, biteviye huzursuzluk, devamlı mutsuzluk da........

© Yeni Meram