Evet, genelde Kıbrıs sorununu çözmek ya da özelde mesela daha çok geçiş kapısı açılması için kesinlikle bazı girişimler yapılması gerektiğine inancım tamdır ama bundan çok daha önemli ve “insani” – aynı zamanda acil - iki sorun var ki; hiçbir milliyetçilik hezeyanı ya da heyecanına kapılmaksızın iki tarafın masaya oturmasını zorunlu kılıyor…
-*-*-
Birincisi göçmen krizi, ikincisi ise kayıplar meselesi…
-*-*-
Yaklaşık 100 göçmen, şu anda Kuzey ve Güney Kıbrıs arasındaki, BM Barış Gücü kontrolünde bulunan “ara bölge”de yaşam mücadelesi veriyor!
-*-*-
BM yetkililerine göre Rum tarafı göçmenleri ülkeye sokmuyor ve ara bölgeye itiyor!
Hatta bazı göçmenleri getirip ara bölgeye bırakıyor!
-*-*-
Rumlar, “bıktık usandık, başa çıkamıyoruz” havasında!
Türk tarafı sessiz!
-*-*-
Ve bu insani konunun kesinlikle çözülmesi gerekiyor!
O zavallı insanlar, ara bölgede, açlıkla, sıcakla cebelleşiyor!
-*-*-
Gelelim kayıplar konusuna…
Bu konuda, Kayıp Şahıslar Komitesi Rum üyesi Leonidas Pandelidis’in dış ülkelerde yaşam süren Rumların yıllık toplantısında verdiği bazı bilgiler var…
-*-*-
Pandelidis, dış Rumların, yaşadıkları ülkelerin hükümetlerine baskı yaparak, bu ülkelerin de Türkiye’ye baskı yapmasını ve Türkiye’yi kayıplar konusunda elinde bulunan bilgileri vermeye zorlamasını sağlaması gerektiğini söyledi.
-*-*-
En büyük problemin, askeri bölgeler içerisinde kalan yerlerdeki kazı çalışmaları olduğuna ve bu bölgelerde kazı yapabilmek için alınması gereken iznin 3 yılı geçen bir sürede alınabildiğine işaret edilen toplantıda, hayatta olan şahit sayısının azaldığı ve KKTC’deki kentsel yapılaşmanın artmasıyla işlerin zorlaştığı belirtildi.
-*-*-
Şahitler bir bir ölüyor…
Askeri bölgelerde kazı yapılmasına izin verilmiyor veya çok geç veriliyor…
KKTC’nin dört bir yanına beton dökülüyor!
-*-*-
Kayıp şahıslar konusu, milliyetçilik kompleksine meze edilmemeli!
Çok ciddi bir insanlık sorunudur kayıp insan konusu…
Yardımcı olursak,........