“N’oldu, ne var?” dedi kadın.

“Rojin Kabaiş davasında ilerlemeler var” dedi kızı ayrıntılı anlattı.

“Başından belli demiştim” dedi kadın, “bu işin içinde bir bit yeniği var diye. Daha bir kaç günlük öğrenci, hem de kampüs içinde göl kenarına pikniğe gidip niye intihar etsin.

“İşin içinde bir iş var.”

“Yakında çıkar” kokusu demiştim.

“Ama kokusu çıksa da adaletin tecellisi niye işlemiyor, neden birilerini korumak adına üstü örtülüyor?” dedi kadın. Devam etti:

“Güçlünün yanında olup garibi ezen, hak arayışında olan mazlumun ahını işitmeyen, doğruyu bilip de ‘Aman ucu bana dokunmasın’ diye susan, gözü korkutulup susturulan insanların varlığına, haksızlığın normalleştirilmesine itirazım var evlâdım, fakat elden gelen de bu kadar.”

“Görüşürüz yine” dedi kızı, “Bugün çok işim var. Akşama yemekte ne var? Belki akşam dönüşünde uğrarım.”

Saydı kadın olanları, “şunu da ilâve edeceğim, akşama daha çok var görüşürüz inşallah.”

Sonra........

© Yeni Asya