Geldiğim zaman eş dost “Ne güzel tatile çıkmışsın” diyor, ama burası benim memleketim ve ben buraya işe geliyorum. Belki yüz kez böyle söylesem de insanlar malum, nasıl anlamak istiyorlarsa öyle anlıyorlar.

Fakat gerçekten bu bir realitedir. Tatilcinin o yerin keyfini sürmesi ile yerlisi arasında dağlar kadar fark vardır. Ben her ne kadar, babam için gelip hizmetini yapmaya çalışsam da, yine de gezmeye fırsat buluyorum elbette. Ama bu hiçbir zaman, sabah denizde akşam gezintide moduna ulaşmıyor. Gündelik hayatın akışı buna uygun değil.

Geçen gün denize giderken Kocadere tarafında bir kadın yakıcı sıcakta, güneşten korunmak için yeldirmesinin üstüne, koca bir örtü almış, elinde sopa, dört beş ineğin peşinde kan ter içinde yolda koşturuyor. Maksadı bir an önce trafikten kurtarıp hayvanları güvenli alana almak. Ben ise arabanın sıcağından bir an önce kurtulup kendimi denize atma sabırsızlığında bunalmış bir durumdayım.

İbretle baktım etrafa. Aşağıda Ege sahil kasabasının benzeri bir eğlence ve keyif merkezi... Kenarlarda sessiz bir emeğin, alın terinin etrafa sinmiş güzelliği... O güzelim ekili alanlar, o besili hayvanlar gezmek kültüründen çok uzak bir hayat süren emektarların hayat........

© Yeni Asya