Fakat ne gariptir ki, insan ne kadar çok şeye sahip olursa olsun, kalbi yine tam anlamıyla huzur bulamaz. Çünkü hakikî zenginlik, dış dünyada değil; insanın kalbinde gizlidir. İşte bu iç huzurun, izzetin ve onurun adı müstağniliktir.

Müstağni olmak, “hiçbir şeye muhtaç olmamak, el açmamak, menfaat karşısında eğilmemek” demektir. Ancak bu, dünyadan tamamen el etek çekmek değildir. Aksine, dünyaya karşı kalben bağımsız olabilmek anlamına gelir. Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri’nin ifadesiyle, “Müstağni ol ki izzet bulasın.” Çünkü müstağnilik, insana şahsiyet kazandırır, izzetini korur ve onu başkalarının eline baktırmaz.

Günümüzde özellikle gençler olarak büyük bir imtihan içindeyiz. Sosyal medyada öne çıkmak, beğe- nilmek, takdir görmek, sahip olduklarımızla değer kazanmak gibi bir anlayış toplumun her köşesine işlemiş durumda. Oysa gerçek kıymet, sahip olduklarımızda değil, sahip olduklarımıza karşı gösterdiğimiz duruştadır. Eğer bir insan elindekine kanaat edebiliyor, gösterişten uzak durabiliyor ve kimseye minnet etmeden yaşayabiliyorsa, işte o kişi gerçek manada müstağnidir.

Bediüzzaman’ın hayatı da bu hakikatin en........

© Yeni Asya