Dinsiz Avrupa felsefesinin durduğu yeri çoğumuz biliyoruz. O menhus dünya görüşünün mahiyetini, Said Nursî Birinci Dünya Savaşından bu yana eserlerinde, farklı münasebetlerle ifade ediyor. Yaratılanlar adedince farklılaşan Yaratıcının zatî sıfatlarını inkâr eden felsefenin; kuvveti, güzelliği, aklı, menfaati ve şehveti ilâhlaştırması, Habil/Kabil’le başlamış ve kıyamete kadar devam edecek.

Hayatı mücadele bilen Marksist Küresel cereyanlar; dünya tamahıyla Yahudi’yi, sefahatin sevkiyle hazcıları ve Avrupa’nın vahşi geleneğiyle emperyalist artıklarını yanlarında müttefik görünce; yaşlı dünyamızda ölümcül dönüşümler başlamış. Daha önceki yazımızda Cihan Harplerini milât göstermiştik. Fransız İhtilâliyle bu süreci başlatanlara da itirazımız olmayacaktır. Biz; araştırmacıların, tarihçilerin, edebiyat ve felsefecilerin üzerinde çokça durdukları hadiseleri, ilgili araştırmalara bırakacağız.

Tarihçiler, Cihan Harbinin Versay anlaşmasıyla bitmediğini, Bolşevik destekli İngilizlerin Almanlara zorla imzalattıkları ağır şartnamenin, İkinci Dünya Savaşının esas sebebi olduğunda müttefiktirler. Bir barış anlaşması ki; neticesinde altmış milyon katledilsin ve bir kıta baştan sona bombalarla tahrip edilsin… Savaştan önce ikiye ayrılmış Küresel Marksistlerin; savaştan sonra değişen dünya şartları, millî devletlerin doğuşu ve gelişen........

© Yeni Asya